“Artık bu kadar yeter…” dedikten sonra uyuyacağım ve bilmem ne kadar zaman geçtikten sonra, bambaşka bir dünyada, bambaşka bir hayata “Günaydın!” diyeceğim. Karanlıktan, soğuktan ve tüm bu zavallı insanlardan kurtulup Doğa Annem ile bir olacağım.
Toprak ve özgürlük.
Sessizlik ve insansızlık.