Taksim Meydanı’nda hiç ağlamamışım meğer… Bugün fark ettim bunu.
O sırada yanıma gelen sokak çocuğuna, bir KitKat, bir de Dido hediye ettim.
O kadar mutlu oldu ki anlatamam.
Birkaç dakika sonra arkamdan yetişmiş; bana bu kestaneyi hediye etti. “Gülsene!” dediğinde, zaten gülümsüyordum.
“Ben kestaneyi hiç sevmem.” demedim; “Kestaneyi çok severim. Teşekkür ederim.” dedim.
Şimdi, hayatımda ilk kez bir kestane yemek üzereyim.
Şimdilik bu kadar yeter.